شعر این روزها به واسطه ی دردهای بی شمار آن گونه که باید و شاید همراه و همدم مـردم نیســت نه  دیگر از آن شاهنامه خوانی ها و شعر خوانی های شبانه خبری هست و نه چون گذشته هنر یکدانه و دربـاری  ایرانیان محسوب می شود اما به واسطه ی ریشه های عمیق در تاریخ این کشور هم چنان هنر اول ماست
  شـاید دوری از وزن و قافیـه و عدم ظهور دوباره ی بزرگانی هم چون فردو سی ،سعدی حافـظ، مولـوی و... و   پیدایی هنرهای دیداری و شنیداری هم چون سینما، موسیقی ،هنرهای جدید و صدالبته پیچیدگی های زندگی   امروز سبب فاصله گرفتن مردم از این هنر شده است اما متاسفانه آنچه که بیشتر به این جریان دامن زده . ارائه شعرهایی پیچیده و دور از دسترس با خیال انگیزی های نه چندان در خور است