انسان از ابتدای خلقت برای ماندگاری نیاز مبرمی به شکار داشت. پس‌از آموختن کشاورزی، شکار عمده‌ترین راهِ زنده‌ماندن انسان بود که علاوه‌بر تأمین معاش، در تأمین امنیتِ جانی و مالی او هم سهم بزرگی داشته‌است. همچنین در دفع مزاحمتِ حیوانات وحشی که برای دریدن انسان و یا برای غارت گله‌ها و مزارع او، همیشه دندان تیز کرده و در کمین بوده‌اند، شکار نقش بازدارنده داشته‌است. بوم‌های سنگی باقی‌مانده از انسان‌های اولیه در همه جای جهان از جمله ایران، صعوبت شکارگری و نیز نیاز اجداد اولیه‌ی ما را برای تسلط بر صید به‌خوبی نشان می‌دهد. در زندگی انسانِ امروز هنوز هم شکار اهمیتش را از دست نداده است و غیر از شکلِ تفنن و ورزش، نقش عمده‌ای در تکمیل چرخه‌ی زندگی انسان دارد. تقریباً تمامی شیوه‌های شکار که در این کتاب آمده است، با‌توجه‌به وضعیت اقلیمی و پراکنش صید و شکار، در همه‌ی جای استان گیلان رایج بوده و برخی هم‌اکنون نیز رایج است. نگارنده در حد امکان و دانش خود، تنها به ثبت روایی شکار با توجه پژوهش میدانی پرداخته و نیز برخی اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های رایج در ارتباط با موضوع را در گرد آورده‌است.