کوچکپور کپورچالی، از معدود عکاسانی است که عمر خویش را صرف ثبت و ضبط آداب و رسوم، زندگی، طبیعت، بازی ها و جشن ها و آیین های یک منطقه نموده است؛ جشن ها و آیین های چندهزار ساله ی بخشی از مناطق ییلاقی و کوهستانی گیلان (تالش)؛ آدابی که با ورود زندگی شهری و رسوم شهرنشینی طی چند دهه، رو به انقراض نهاد، آن گونه که اکنون بسیاری از سوژه های عکس های کوچکپور، برای فرزندان امروز قوم تالش ناشناخته و غریب می نماید. زنان این خطه زین اسب های شان را در گوشه ای آویخته اند، جنگل نشینان دامدار به ابزار و آلات شهری مجهز شده اند، تبرها بازنشست شده،  را می شنود؛ » نوروزی خوانی « تنورهای بسیاری از نان محلی سرد و خالی مانده و سال هاست کمتر کسی آوای طرب انگیز همه ی این ها به تمایل زندگی ساده و صمیمی این قوم به سمت زندگی شهری و جبر روزگار مدرن گواهی می دهد. در این دگرگونی پرشتاب اما، دوربین کوچکپور، زیر و بم زندگی سال های گذشته را، ثابت و بی تغییر، در کادری از تصاویر حفظ  دست کم لحظه هایی از زندگی پدران و مادران ، کرده است؛ تا نسل های آینده هرگاه که از ملال روزگار خویش به ستوه آمدند خود را (اگر چه در قالب تصویر) مرور کنند، چرا که گذشته در هر حال قابل تامل است.
این عکس ها، تلخ و شیرین، بخشی از زندگی سخت و در عین حال بی پیرایه ی مردمان گذشته ی این سرزمین و جلوه های طبیعی آن را به تصویر می کشد که اکنون چونان خاطره ای شیرین در حافظه ی تاریخی نسل امروز برجای مانده است. این مجموعه  گزیده ای است که از بین ده ها هزار نگاتیو و اسلاید این عکاس نامی کشور گرد آمده است تا بخشی از زندگی مردمان دیروز سرزمین ما را به  نمایش بگذارد و انگیزه ای مضاعف در ما برانگیزاند، تا همه ی تلاش خود را برای ساختن سرزمینی آباد و پاسداری از طبیعت آن به کار گیریم.